چگونه می توانیم یک آسمانخراش را تخریب کنیم؟
آسمانخراش ها بیش از 150 سال است که در آسمان رخنه کرده اند ولی اکنون به این ساختارهای عظیم دیگر نیازی نداریم و می بایست آنها را جایگزین کنیم. شما چگونه با چنین چیزی برخورد می کنید؟
اختصاصی معماری نیوز: آنها در بالای شهرهای جهان اوج می گیرند در حالی که به عنوان سمبل هایی از قدرت و توانگری ساخت بشر می درخشند ولی گاهی اوقات چیزی که بالا می رود می بایستی به پایین فرو ریزد.
هنگامی که آسیب می بینند یا دیگر به آنها توجهی نمی شود یا بیش از هدف اصلی خود به حیات ادامه می دهند، این ساختمانهای بسیار بلند می بایست تخریب شده و با خاک یکسان شوند. اما انجام این کار یک کار بسیار پیچیده است و چنانچه آسمانخراش ها بلندتر و بلندتر می شوند، عملیات پایین آوردن آنها به صورت فزاینده ای پیچیده می شود. تقریباً هرکس فیلم های تماشایی و جذاب تخریب برج ها را توسط مواد منفجره دیده است.
مهارت فرو ریختن ساختمانی بلند بر روی خودش که به انفجار داخلی معروف می باشد، یک تخصص بسیار پیچیده است. در مناطق با تراکم ساخت بالا که ساختمان های بلند گرایش به توسعه دارند، این تخریب ها به طور کلی مجاز نمی باشد.در نتیجه، مهندسین می بایست با روشهای بسیار مبتکرانه ای سازه های بلند را تخریب کنند.
مایکل تیلور، مدیر اجرایی انجمن ملی تخریب که نشاندهنده پیمانکاران و متخصصان آمریکایی در این صنعت می باشد، اظهار نظر می کند که نوعی هنر و دانش در تخریب وجود دارد.
یکی از تکنیک های پیچیده تر که پیشگام آن شرکت ساختمانی کاجیما در سال ۲۰۰۸ در ژاپن می باشد، شامل از بین بردن طبقۀ پایینی و پایین آمدن ساختار بالای آن توسط جک های هیدرولیکی کنترل شده با کامپیوتر می باشد.
فیلم صحنۀ آهستۀ این سیستم باعث می شود چنان به نظر رسد که یک ساختمان ۲۰ طبقه در حال فرو رفتن در زمین است. توسعه دهندگان می بایست در آینده حتی بصورتی خلاقانه تر بیندیشند. برج خلیفه در دبی، بزرگترین آسمانخراش جهان در ارتفاع ۲۷۲۲ فوت(۸۲۹ متر) بسیار بلندتر از هر چیزی که قبلاً برپا شده، می باشد.
بلندترین برجی که تا به حال به صورت مسالمت آمیز تخریب شده، ساختمان ۴۷ طبقه ای با ۶۱۲ فوت (۱۸۷ متر) ارتفاعی سینگر در نیویورک می باشد که به صورتی دستی در میان سال های ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸ به پایین کشیده شد.
اینکه دقیقاً چگونه کسی به سمت تخریب گونه های جدید سازه های بسیار بلند و مگااستراکچر مانند برج خلیفه خواهد رفت، نامشخص است. آنتونی وود، مدیر اجرایی شورای ساختمان های بلند و زیستگاه شهری می گوید : پاسخ کوتاه این است که ما نمی دانیم.
با این حال، کارشناسان تخریب در از بین بردن ساختمان های بلند از محصولی قدیمی تر تجربۀ گسترده ای دارند. در حال حاضر، ساختمان ها در مناطق شهری متراکم مرکز شهر گرایش به تخریب به صورت دستی دارند.
چندین راه برای انجام این کار وجود دارد :
یک روش شامل تیمی از مهندسین می باشد که ساختمان را از بالا به پایین طبقه به طبقه تخریب می کنند. با این حال، آتش سوزی یا آسیب ساختاری ممکن است این روش را نا امن جلوه دهد. در عوض، کارگران تخریب از بیل مکانیکی با بازوی بلند جهت به پایین کشیدن طبقات بالایی می توانند استفاده کنند.
پس از زمین لرزه های نیوزلند در سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱، وسیله ای ۶۵ متری(۲۱۳ فوتی) از این نوع ملقب به "پنجه های چشمک زن" از انگلستان وارد شد تا کلیساهای مسیحی بلند مرتبه آسیب دیده را به پایین بکشد. متناوباً در صورتی که دیوار خارجی یک تیغه باشد، جزیی از سازه نمی باشد ولی پوشش خارجی که معمولاً از شیشه می باشد، می تواند توسط یک جرثقیل در زمانی که داخل تخلیه و تخریب شده به درون کشیده شود. در برخی شهرها، شاید انفجار ساختمان همچنان مجاز باشد.
اصطلاح انفجار داخلی، یک اسم بی مسمی می باشد. در واقع این تکنیک شامل قرارگیری استراتژیک مواد منفجره برای از بین بردن سازه حایل ساختمان می باشد تا اینکه ساختمان را در خود فرو می ریزد و موجب کمترین خسارت ممکن به محیط اطراف می شود. نتیجه سریع و دارای منظره ای تماشایی می باشد به طوری که معمولاً یک انفجار داخلی، ۸ ثانیه طول می کشد.
فیلم چنین عملیاتی، مانند تخریب مرکز خرید ۲۹ طبقه ای هارسون در دیترویت میشیگان، بلندترین ساختمانی که تا به حال با انفجار داخلی تخریب شده است موجود است.
با این حال انجام چنین تخریبی نیازمند آماده سازی بسیار دقیق است. این کار می تواند تا مدت ۶ ماه برای بررسی سازه و آماده سازی آن جهت انفجار توسط از بین بردن دیوارهای باربر، تضعیف سازه های نگهبان و جاسازی مواد منفجره به طول بیانجامد. پاکسازی نخاله های بعد از انفجار می تواند تا دو ماه طول بکشد.
همچنین، اگر چیزی اشتباه باشد، نتیجه می تواند خطرناک و فجیع باشد. در سال ۱۹۹۷در طول انفجار بیمارستان سلطنتی کنبرا در استرالیا توسط مصالح پرتابی نه تن زخمی شده و یک دختر ۱۲ ساله کشته شد.
هنگامی که کارها به درستی انجام شود، این تخریب ها با درجۀ بالایی از دقت حاصل خواهند شد. طبق اظهارات تیلور، انفجار سالن مرکز شهری اورلاندو در سال ۱۹۹۱ که در فیلم اسلحۀ مرگبار ۳ به نمایش در آمده بود، حتی بدون شکستن یک پنجرۀ ساده از ساختمان کناری با ۴ فوت فاصله حاصل شده بود.
تیلور بر این باور است که نمایش انفجار چیزی در برابر جمعیت فراوانی از تماشاچیان مرتباً توسط سیاستمداران و توسعه دهندگان منع شده است به خصوص در مورد پروژه های خانه سازی عمومی بلند مرتبه منفور.
او می گوید : بگذارید تأثیر سیاسی این کار را فراموش نکنیم. آنها خطاب به مردم می گویند که این یک استراتژی عمومی شکست خورده می باشد. ما در حال تغییر هستیم.
تا حدی به همین دلیل است که انفجارات گرایش دارند تا در مناطق محروم شهری اتفاق بیفتند. اگرچه، تعدادی از آسمانخراش ها به طور قابل ملاحظه ای در جاهایی مثل منهتن و شیکاگو، جایی که اولین سازه های چند طبقۀ این چنینی ظاهر شده و علیرغم حضور آنها با ما از اواخر قرن ۱۹، تخریب شده اند.
طبق اظهارنظر کرول ویلیس، خالق موزه آسمانخراش در نیویورک، یک توجیه اقتصادی مناسب برای این وجود دارد. در روزهای ابتدایی ساخت و سازهای ساختمان های بلند مرتبه، تنها چند قانون برنامه ریزی وجود داشت.
در شهر طراحی شدۀ او، این قوانین در سال ۱۹۱۶ و دوباره در سال ۱۹۶۱ با معرفی محدودیت هایی از محوطه های همکف تغییر کرد. او اظهار می کند : شما آسمانخراش ها را تخریب نمی کنید بلکه آنها را بازسازی یا دوباره هدف گذاری می کنید. برخی از این بازیازیها تغییری اساسی ایجاد کرده اند.
در سال ۲۰۰۷، ۱۰ سال پس از بالا رفتن اولیۀ برج صلیبی آبی شیلد در شیکاگو،مهندسین شروع به افزودن ۲۴ طبقه به ۳۳ طبقه کردند.
بلندترین ساختمان فرانسه، Tour Firstدر پاریس، افزایش ۶۶ متری(۲۱۶ فوتی) در ارتفاع در یک بازسازی کامل در سال ۲۰۱۱ داشت.
وود کسی که تحقیقات گسترده ای در این زمینه داشته اظهار می کند : مشکل اینجاست که هیچ کس به طور قطع نمی داند که انتظار زندگی از ساختمان بلند چیست. ولی نظر شخصی او این است که هیچ دلیلی برای اینکه چرا آسمانخراش ها نمی توانند به صورتی نامعین دوباره بازسازی شوند، وجود ندارد. او لظهار می کند : آنها نیاز دارند تا به گونه ای طراحی شوند تا هیچ گاه تخریب نشوند، چنانچه چرخۀ زندگی آنها به جایی که شما خواهید رسید نزدیک باشد. هیچ کس دربارۀ تخریب اهرام سه گانه صحبت نمی کند.
اگر که ممکن باشد، آسمانخراش ها،گرانش زمین را به مبارزه می طلبند. چیزی که بالا می رود لزومی ندارد که روزی به پایین آید.
